Afgelopen week kwamen we -min of meer toevallig- in Willemstad, het kleine vestingstadje in West-Brabant terecht. Slenterend door de smalle, eeuwenoude straatjes met verrassende namen, gingen mijn gedachten naar de vele oorlogen die er zich hebben afgespeeld.

Er zijn nog enkele stille getuigen : het kanon in de haven, het arsenaal en een aantal soldatenhuisjes. Deze zijn in 1622 aan onder meer het Molenpad en de Bovenkade gebouwd. Een van de voorwaarden bij de aanbesteding was dat de benodigde materialen moesten worden aangevoerd door in Willemstad wonende schippers.

Er zijn 4 huisjes voor gehuwde soldaten, de zogenaamde “dubbele soldatenhuisjes” bewaard gebleven. Ook zijn er wachthuizen gebouwd ( corps de gardes), die zowel door soldaten als ook door een aantal burgers werden bemand. Elk huis was voorzien van een vuurbaken, om andere posten te waarschuwen in tijden van gevaar…….

En gevaar was er wel degelijk!

Wie herinnert zich niet het rampjaar, (1672) waarin we onder meer werden aangevallen door Engeland vanuit zee. En door Frankrijk dat genadeloos over land oprukt….

Vroeger leerden we dat we “radeloos, reddeloos, en redeloos” waren. Gelukkig is dat doemscenario geen werkelijkheid geworden, hoewel de oorlog vele slachtoffers tot gevolg heeft gehad.

In Willemstad waren toen ook alle burgers betrokken bij de verdediging van de vesting, aangezien de garnizoensmilitairen naar het strijdtoneel vertrokken waren.

Eind 1673 hebben alle vijandige troepen zich teruggetrokken, maar de gewapende conflicten blijven doorgaan in de volgende eeuwen.

De schutterij en later de “Willemstadsche Burgerwacht” komen dan herhaaldelijk “in het geweer” totdat Willemstad uiteindelijk als vestingstad wordt opgeheven per Koninklijk Besluit in 1926.

Je kunt je bijna niet meer voorstellen dat zich dat allemaal heeft afgespeeld in dit pittoreske stadje, als je op een terrasje aan de haven geniet van een heerlijke lunch…….